24 نوامبر 2023- در یک بررسی اخیراً منتشر شده در Nutrients، محققان داده های موجود در مورد اثرات تعدیلی زیستی پلی فنل های انار (Punica granatum l.یا PG) را بر اختلالات متابولیک بررسی کردند.
زمینه
انار، حاوی مواد مغذی طبیعی است که از دیرباز برای درمان عفونت های باکتریایی، دیابت، چاقی و سایر اختلالات متابولیک استفاده شده است. با این حال، نگرانی هایی در مورد عوارض جانبی مصرف همزمان انار و درمان های دارویی مانند داروهای ضد چاقی و داروهای حساس کننده به انسولین ابراز شده است. تحقیقات مدرن از مزایای سلامتی محصولات طبیعی و رژیمهای غذایی غنی از پلی فنل ها، از جمله ویژگیهای ضد باکتریایی، ضد دیابت، ضد چاقی و آتروپروتکتیو حمایت میکند.
درباره ی این مرور
در بررسی اخیر، محققان ویژگیهای فارماکوکینتیک، ایمنی و فراهمی زیستی ترکیبات انار را در پیشگیری از اختلالات متابولیک مانند دیابت نوع 2، چاقی، دیسلیپیدمی و بیماریهای مرتبط با قلب و عروق بررسی کردند.
پیشگیری از اختلالات متابولیک با مصرف انار
انار میوه ای است که می تواند مقاومت به انسولین، سطوح سیتوکین، بیان ژن ردوکس، فشار خون بالا، آسیب عروقی و تغییرات اکسیداتیو لیپوپروتئین ها را کاهش دهد. در مطالعات نشان داده شده است که الاژیتانن های انار در کاهش هایپرلیپیدمی، افزایش کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL-C) و بهبود نسبت کلسترول تام به HDL-C، و نسبت کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL-C) به HDL-C، مفید هستند. از آنجایی که چاقی برگشت پذیر است، مداخلات تغذیه ای می توانند تعادل متابولیک را بازگردانده و از پیشرفت بیماری های مرتبط با چاقی جلوگیری کنند.
در موشهای C57Bl/J6، تغذیه با روغن هسته انار باعث کاهش توده چربی و وزن بدن شد و در عین حال حساسیت به انسولین را در بافتهای محیطی افزایش داد. این یافتهها از یافتههای قبلی کاهش قابلتوجه در شاخصهای لیپیدی، از جمله غلظت کلسترول تام پلاسما، محتوای تری گلیسیرید، و نسبت کلسترول تام به کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا حمایت میکنند. اجزای گل انار بر آنزیم های مرتبط با متابولیسم لیپیدها، مانند کارنیتین پالمیتوئیل ترانسفراز-1 (CPT 1) و اکسیداز آسیل کوآ(AOX)، و گیرنده های هسته ای مانند گیرنده آلفا فعال شده توسط پراکسی زوم (PPAR-α) به طور مطلوب تأثیر می گذارند.
مطالعات کاهش وزن را پس از مصرف عصاره ی انار به مدت 30 روز گزارش کرده اند. با این حال، نتایج متناقضی در مورد تاثیر مصرف عصاره ی انار بر میزان مصرف غذا و افزایش وزن ثبت شده است. اختلافات گزارش شده ممکن است با پاسخ های فیزیولوژیکی تغییر یافته به مواد شیمیایی گیاهی ناشی از واریانس های ژنتیکی توضیح داده شود.
طب سنتی خاصیت ضد دیابتی را برای پلی فنول هایاناردر نظر می گیرد. انار ممکن است اثرات ضد دیابتی خود را از طریق مکانیسم های مختلفی اعمال کند، از جمله تعدیل فعالیت PPAR-γ، مقاومت در برابر تخریب پروتئین، بیان ژن آدیپونکتین، مهار فعالیت های آنزیمی بتاگلوکوزیداز، بیان mRNA پروتئین ناقل گلوکز نوع 4 (Glut-4) و بازسازی توده ی سلولی بتا.
درمان کوتاه مدت با عصاره ی پوست انار می تواند فعالیت آلفا آمیلاز، سطوح قند خون و پراکسیداسیون لیپیدی را کاهش دهد. مطالعات نشان داده اند که مصرف انارمی تواند غلظت HDL-C پلاسما را در بیماران هایپرلیپیدمی بهبود بخشد و پارامترهای لیپیدی را در افراد دیس لیپیدمیک مبتلا به دیابت نوع 2 کنترل کند.
فارماکوکینتیک، فارماکودینامیک و ایمنی اجزای الاژیتانن ترکیبات انار
اسید پونیسیک، یک ترکیب موجود در انار است که دارای مزایای بالقوه سلامتی است. عوامل متعددی، از جمله خواص فیزیکوشیمیایی مولکولها و عوامل خاص فردی، از جمله ترکیب میکروبیوتا و pH روده، فراهمی زیستی و ظرفیت جذب این ترکیب را تنظیم میکنند. توانایی urolithinها برای تولید توسط میکروبیوتای روده و جذب آنها بسیار متفاوت است، برای مثال punicalagin در حداکثر غلظت(C-max) به میزان 30 گرم در میلی لیتر در خون موش های تغذیه شده با رژیم غذایی حاوی شش درصد پونیکالاگین، یافت شده است.
در بافت های بدن، اورولیتین در روده بزرگ و پروستات تجمع می یابد و توانایی محدودی برای رسیدن به اندام هایی مانند کبد و کلیه دارد. ویژگیهای بیوشیمیایی سلولهای این ارگان ها، مانند خواص انتخابی و نفوذپذیری آنها، ساختار کلی مولکول الاژیتانن ها(ET)، و واریانس های افراد در میزان ورود این مواد به خون، همگی ممکن است بر ظرفیتهای پراکندگی و رسوب الاژیتاننهایانارتأثیر بگذارند.
اگرچه انتشارات طب سنتی از استفاده از انار و پتانسیل آن برای بهبود نتایج سلامت حمایت می کند، چندین مطالعه سم شناسی تغییراتی را در اجزای سلولی و آسیب به هسته ی سلولها به دنبال تجویز انارنشان داده اند.
مطالعات سم شناسی in vitro و in vivo روی روغن دانه ی انار، منبع بالایی از اسید پونیسیک را نشان داد که نه جهش زا است و نه clastogenic(عامل شکست کروموزوم).معاینات پس از مرگ هیچ ناهنجاری سلولی را نشان نداد و مصرف 4.3 گرم بر کیلوگرم در روز انار،هیچ آسیبی را به همراه نداشت. استفاده از انار یا ترکیبات تخلیص شده ی اناربی خطر به نظر می رسند، با عوارض جانبی پیش بینی شده در دوزهای بسیار بالاتر از مواردی که در درمان های سنتی انسانی توصیه شده و اکنون برای اهداف درمانی استفاده می شود.
نتیجه
به طور کلی، یافته های این مرور علمی نشان داد که مصرف انار ممکن است به جلوگیری از اختلالات متابولیک مانند هایپرگلایسمی و چربی خون کمک کند. با این حال، مطالعات بالینی و فارماکوکینتیک به دلیل عواملی مانند انتخاب قسمت خاصی از این گیاه، واریته ی خاصی از انار، منطقه جغرافیایی کاشته شده، ویژگیهای زیست اقلیمی و خاک، فراهمی زیستی اجزای آن در پلاسما، دسترسی مواد موثره ی آن به اندامها، و ملاحظات مربوط به نوتروژنومیک، ناسازگار هستند. صرف نظر از این تغییرات، اثربخشی دارویی انار در درمان اجزای سندرم متابولیک نیازمند رویکردهای درمانی چند وجهی است.
منبع:
https://www.news-medical.net/news/20231124/Pomegranates-power-Studies-show-promise-in-cardiovascular-and-diabetic-health.aspx